Łazienki Królewskie to jeden z najpopularniejszych parków w Polsce, jeśli nie najpopularniejszy. Kompleks parkowo-pałacowy jest otwarty cały rok i jest jednym z ulubionych miejsc wypoczynku Warszawiaków. Cisza i spokój jakiego można tam zaznać przyciąga pędzących, zazwyczaj mieszkańców miasta. Położony w centrum miasta park jest odskocznią i doskonałym miejscem na długie spacery. Popularność parku Łazienki Królewskie przyciąga tutaj, również turystów spoza Warszawy. Każdy odwiedzający to piękne miasto miał przyjemność trochę po Łazienkach pochodzić. W tym wpisie przyjrzymy się co takiego warto w Łazienkach Królewskich zobaczyć i co wszystkich ludzi tam przyciąga.
Natura
Natura to pierwsze co przychodzi mi do głowy, gdy słyszę nazwę Łazienki Królewskie. Wszechobecna zieleń, która otacza spacerowiczów latem jest oszałamiająca i prezentuje się naprawdę pięknie. Mnogość alejek pozwala na kilkugodzinny spacer po całym terenie. W trakcie można podziwiać piękne ogrody i stare drzewa. Całość jest niezwykle przemyślana i zadbana dlatego widać, że ogrody są modernizowane i pielęgnowane od wielu lat. W przeciwieństwie do Pola Mokotowskiego, mamy tutaj pięknie przycięte drzewa i skoszone trawniki. Wszystkie ogrody są godne królewskiej nazwy parku.
Całe szczęście zieleń w parku jest ogólnodostępna i śmiało można zaznać chwili odpoczynku na trawie, pod drzewem.
Biały Dom
Nazwa niewiele mówi o tym budynku oprócz tego, że jest biały. Niemniej, jednak jest to jeden z nielicznych budynków w parku i zdecydowanie warty odwiedzenia. Budynek został wybudowany na polecenie Stanisława Augusta Poniatowskiego i miał służyć jako willa do zamieszkania latem. Swoją drogą to interesujące, że budynek został wzniesiony jako willa pod miastem a obecnie mieści się w samym centrum ogromnej Warszawy. Wszystko się zmienia i to jest namacalny tego przykład.
Budynek z zewnątrz prezentuje się naprawdę ciekawie. Jest symetryczny z doskonale przystrzyżonym trawnikiem dlatego Instagramerzy wypatrujący symetrii wszędzie, będą mieli w tym miejscu co do roboty.
Biały dom jest obecnie częścią Muzeum Łazienki Królewskie i jest udostępniony dla zwiedzających. Więcej o historii budynku i dostępnej w nim, obecnie ekspozycji możecie poczytać tutaj.
Świątynia Sybilli
Jest to jeden z mniej znanych i popularnych budynków w Łazienkach. Nie zmienia to, jednak faktu, że jest on jak najbardziej warty odwiedzenia. świątynia Sybilli, bo o niej mowa jest świątynią wzniesioną w 1822 roku. Budynki tego typu, stylizowane na greckie świątynie były dosyć popularne w XVIII wieku. Stąd, nietypowy, jak na nasz kraj wygląd budynku. Paradoksalnie, Świątynia Sybilli pełniła funkcję zwykłej altany ogrodowej. Odbywały się w niej, niegdyś spotkania towarzyskie, posiadówy i inne imprezki. Dzisiaj byśmy robili tam grilla.
Ciekawostką jest, że całość budowli została wykonana z drewna. świątynia pomalowana na biało, z zewnątrz prezentuje się całkiem przyzwoicie. Wygląda, jak taka mała, kieszonkowa wersja greckiej świątyni. Dwa lwy na froncie świątyni i kolumny jońskie nadają jej charakteru. Lwy są oczywiście wykonane z żeliwa a nie z drewna. Jest to zachcianka dawnego, bogatego właściciela tego terenu, która zachowała się do dziś. Ciekawe miejsce na mapie Łazienek Królewskich.
Świątynia Sybilli jest, również częścią Muzeum Łazienki Królewskie. Nie można wejść, niestety do środka ale sporadycznie muzeum organizuje tam wystawy. Jest okazja, wówczas aby wejść i się nieco przyjrzeć świątyni od środka. Więcej o tym niezwykłym budynku możecie poczytać tutaj.
Pomnik Chopina
Warszawski Pomnik Chopina jest chyba jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich pomników. W tym momencie warto zaznaczyć, że obecnie stojący pomnik jest rekonstrukcją oryginalnego pomnika, który został zniszczony w trakcie II Wojny Światowej. Z jakiegoś powodu ówcześni Niemcy postanowili, że wyślą go do huty i przetopią. Jak sobie wymyślili tak zrobili i pocięty na kawałki pomnik zniknął z Warszawy w 1940 roku. Jaki był tego powód i co kierowało ówczesnych Niemców przy dokonywaniu tego czynu? Pewnie jakiś niezbyt rozgarnięty nazistowski urzędnik wpadł na taki pomysł aby się wykazać czymś tam. Jak powszechnie wiadomo, naziści nie kierowali się logiką zbytnio i znanymi już w tamtych czasach mądrościami. Jeżeli czyta to jakiś historyk to prosimy o informację w komentarzu, czym uzasadniony był rozkaz likwidacji pomnika, bo jakaś ideologiczna przykrywka na pewno była.
Pierwotny pomnik stanął w 1926 roku po zakończeniu Pierwszej Wojny Światowej. Zaprojektował go niejaki Wacław Szymanowski już w 1908 roku. Obecny, zrekonstruowany stanął w Warszawie w 1958 roku.
Interpretacja
Pomnik jest dosyć ciekawy, jak tak na niego popatrzeć. Przede wszystkim ze względu na swoje rozmiary, ale również ze względu na scenę na nim zaprezentowaną. Chopin siedzi na nim tak, jakby siedział na toalecie i nagle zobaczył pająka po swojej lewej i starał się od niego odsunąć nie przerywając czynności. Ponad kompozytorem rozpościera się jakaś dziwna ręka, która go chce porwać jak w horrorze. Oczywiście, moja płytka interpretacja nijak ma się do tego co artysta chciał przez to powiedzieć. Pomnikowy Chopin siedzi sobie pod wierzbą płaczącą, gra na niewidzialnym fortepianie i wsłuchuje się w dźwięki natury a cały pomnik ma przypominać wielką harfę. Jak to może być ładnie opisane możecie zobaczyć tu.
Nieważne, czy Chopin siedzi za potrzebą czy zamienia się w wielką harfę pomnik na pewno warto zobaczyć i chwilę przy nim posiedzieć. Tuż przed pomnikiem powstał niewielki staw a całość jest otoczona ławeczkami. Całość stanowi ogród modernistyczny, czyli część Łazienek Królewskich, która została poddana rewitalizacji w 2011 roku.
Zdecydowanie warto posiedzieć na ławeczce na przeciwko pomnika Fryderyka Chopina. Szczególnie, że latem odbywają się tu niedzielne Koncerty Chopinowskie.
Cadillac Marszałka Józefa Piłsudskiego
Niezwykłym eksponatem w warszawskich Łazienkach jest samochód Józefa Piłsudskiego odrestaurowany w 2014 roku. Samochód możemy zobaczyć wyeksponowany w gablocie koło Pałacu Belwederskiego, koło wejścia do Łazienek Królewskich od strony ulicy Belwederskiej.
Samochód ten, sprowadzono ze Stanów Zjednoczonych w 1935 roku na potrzeby ówczesnego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Dokładny model to Cadillac 355d Fleetwood Special.
Atrakcja, być może wątpliwa ale na pewno wielu fanów motoryzacji przy gablocie się zatrzyma i zawiesi na Cadillacu oko. Sam fakt, że samochód w jakimś tam stanie przetrwał do czasów współczesnych i nadał się do odbudowy jest ciekawy. Jeśli chcecie zobaczyć, jak wyglądał samochód przed renowacją, możecie to zrobić tutaj. Czy był sens wydawać pieniądze na renowację tak starego i odjechanego samochodu? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Niewątpliwie, jest to namacalny dowód na to, że władza niegdyś jak i dziś lubi się porozbijać przesadnie luksusowymi, drogimi limuzynami. Dla mnie jest to symboliczna słoma z butów, chociaż co kto lubi.
Według przekazów historycznych sam Marszałek owym Cadillakiem nie jeździł. Jestem przekonany, za to, że cały szereg pozostałych urzędników przemierzało nim dziesiątki kilometrów. Był własnością ministerstwa, wielokrotnie jeździł w kolumnach rządowych transportując krajowych dygnitarzy i zagranicznych gości. W trakcie wojny służył nawet Hermanowi Goeringowi.
Pomnik Kamila Cypriana Norwida
Jest to kolejny z wielu pomników znajdujących się na terenie Łazienek Królewskich. Odsłonięty w 2006 roku pomnik, jest pierwszym pomnikiem pisarza w Warszawie. Jest to kolejny pomnik, który jest rekonstrukcją. Tym razem pierwotny pomnik nie został pocięty na kawałki w bezmyślny sposób, jest to po prostu replika dziełą wykonanego przez rzeźbiarkę Julię Keilową. Popularną artystkę okresu międzywojennego.
Na cokole pomnika znajdziemy poniższy cytat pochodzący z dzieła Kamila Cypriana Norwida Promethidion. Więcej o pomniku i dramatopisarzu możecie poczytać tutaj.
“Cóż wiesz o pięknem ?…”
…“Kształtem jest Miłości”
KAMIL CYPRIAN NORWID
Pomnik Jutrzenki czyli Poganka
Kolejnym interesującym pomnikiem w Łazienkach jest, znajdująca się w południowej części parku Jutrzenka. Rzeźba przypomina nagą kobietę wykonaną w typowo starożytnym stylu. Pasuje ona do wcześniej już wspomnianej Świątyni Sybilli i utrzymana jest w greckim stylu. Pomnik stanął w tym miejscu w latach trzydziestych poprzedniego wieku. Autorka Zofia Trzcińska-Kamińska nazywała pomnik Poganką. Mam nieodparte wrażenie, że jej intencje były nieco inne niż prezentowanie Jutrzenki. Pewnie jakaś poprawność polityczna lub czyjeś wierzenia czy przekonania nadały pomnikowy nową nazwę i jego interpretację.
Warto przy Pogance chwilę przysiąść i poodpoczywać w jej towarzystwie.
Pomnik Jana III Sobieskiego
Pomnik obok, którego nie można przejść obojętnie. Potężna rzeźba została postawiona na moście na ulicy Agrykola. Podróżnicy, głównie warszawscy dobrze znający to miasto szybko zauważą podobieństwo do innego pomnika znajdującego się, również w Warszawie. Otóż, bardzo podobny pomnik, również upamiętniający Jana III Sobieskiego znajduje się w warszawskim Wilanowie. Projektant łazienkowskiego pomnika Andre le Brun, oczywiście mocno inspirował się pomnikiem z Wilanowa. Oba prezentują Jana III Sobieskiego na koniu tratującym dwóch Turków. Sam król ma na sobie zbroję rzymskiego żołnierza, co po raz kolejny pokazuje jak popularne były niegdyś motywy starorzymskie i starogreckie.
Wykonanie pomnika zlecił Stanisław August Poniatowski aby uczcić dowódcę z odsieczy wiedeńskiej i 105 lat po niej , w 1788 roku odkryto ten właśnie pomnik w Łazienkach Królewskich.
Historia, a raczej motywacja króla Stanisława Augusta Poniatowskiego jest bardzo interesująca i sprawia, że ten pomnik staje się dosyć wyjątkowy. Mianowicie, król oczekiwał sojuszu z Rosją a jednocześnie obserwował rosnące sympatię Polaków do Szwedów i Turków. Oczywiście, owe zmiany kierunku politycznych upodobań Polaków nie były królowi na rękę i mogły zagrozić zbliżającemu się sojuszowi. Stanisław August Poniatowski zastosował znaną nam dzisiaj powszechnie metodę czyli propagandę. Jego działania, w tym ten pomnik miał pobudzać niechęć do Turków.
Pomijając intencje fundatora pomnika jest on wart odwiedzenia. Szczególnie warto się przejść mostem koło pomnika Jana III Sobieskiego ze względu na widok na Pałac na Wyspie.
Pałac na Wyspie
Jest to najbardziej charakterystyczny i najbardziej znany element całych Łazienek Królewskich, dlatego można powiedzieć, że jest to idealny na pocztówkę z Warszawy. Piękny pałac położony w centralnej części parku otacza woda ze wszystkich stron. Oczywiście, jest tu zdecydowanie najwięcej turystów i miejsce to, jest zazwyczaj bardzo zatłoczone. Idąc od strony wcześniej wspomnianego pomnika Jana III Sobieskiego idziemy wzdłuż stawu nad, którym góruje Pałac na Wyspie, właśnie.
Historia tego budynku sięga końca XVII wieku, kiedy to na polecenie księcia Stanisława Herakliusza Lubomirskiego została tu wybudowana łaźnia. Łaźnia ta, jak i wszystkie ówczesne łaźnie, miała służyć szeroko pojętej rekreacji i odpoczynkowi. Oczywiście, nie mogło się obejść bez kolejnych starożytnych nawiązań. Wewnątrz łaźni biło źródło, które nawiązywało do źródeł w starożytnej Grecji, które czerpały z niego natchnienie. Obecny formę budynek zawdzięcza królowi Stanisławowi Augustowi, który upatrzył sobie w tym miejscu swoją letnią rezydencję. Zakupiła łaźnie w 1764 roku i zlecił wybudowanie luksusowego pałacu.
Obecnie pałac jest dostępny dla zwiedzających. Wewnątrz można podziwiać piękne komnaty i luksusowe wyposażenie.
Wiewiórki
Jeśli jeszcze zastanawiacie się co zobaczyć w Łazienkach Królewskich to na pewno będą to wiewiórki. Oczywiście nie ma wizyty w Łazienkach bez spotkania z nimi. Zwierzątka, te są na tyle oswojone z obecnością człowieka, że biegają obok spacerowiczów dosyć swobodnie. Planującym wizytę w Łazienkach Królewskich polecam się przygotować i wziąć ze sobą trochę orzechów, które wiewiórki uwielbiają. Dla zapominalskich przy wejściu do parku od strony ulicy Gagarina często stoi pani i sprzedaje ulubione przysmaki wiewiórek. Bez problemu można się tam w orzechy zaopatrzyć.
Zainteresowanym bliskim spotkaniem z wiewiórką sprzedam kilka rad. Otóż, trzeba zachować spokój, choć wiewiórki są dosyć odważne, to każde gwałtowne ruchy wiewiórkę wystraszą. Nie ucieknie ona daleko ale, jednak będzie trzeba do niej znowu podchodzić. Orzeszka trzeba trzymać na dłoni lub w palcach nisko, blisko ziemi. Pozostaje, wówczas cierpliwie czekać w ciszy i spokoju. Wiewiórki musi mieć chwilę aby dłoń obwąchać i popatrzeć na orzeszka. Zwierzę zapewne podejdzie od tyłu i tego nie należy się bać. Na koniec możemy podziwiać jak nasza wiewiórka chrupie sobie przysmak kilka metrów dalej.
Łazienki Królewskie – co zobaczyć?
Mam nadzieję, że podsunąłem Wam kilka wskazówek i pomysłów na Łazienki Królewskie. Na pewno warto się tam wybrać bo park nie odstaje od najładniejszych parków w Europie a pewnie i na świecie. Jest to bardzo zadbany teren, który może być dumą dla miasta i dla osób, które nad nim pracują. Jest jeszcze kilka pięknych parków w naszym kraju na przykład ten w Wejherowie, ale wielkością terenu Łazienek żaden park nie przebije.
Na koniec zapraszam Was na swojego Instagrama, wiele zdjęć, nie tylko krajobrazowych jest wykonywanych w parkach, właśnie. Lubicie połazić po parku dlatego przeczytajcie wpisy o innym warszawskim parku tutaj >KLIK< albo o parku w gdańskiej Oruni tutaj >KLIK<. Jak zwykle, na koniec zostawiam Was z kilkoma zdjęciami, które pozwolą Wam zaplanować sobie wycieczkę i wybrać to, co chcecie zobaczyć jak odwiedzicie Łazienki Królewskie.
Zobacz także:
